Najaarsconferentie: OVERBEHANDELING: de ziek(t)e centraal

Achtergrond

Moet een oudere met dementie worden opgenomen in het ziekenhuis? Moet elke oudere met een gebroken heup geopereerd worden? Ga ik diagnostiek doen naar een eventuele maligniteit? Wanneer moet ik stoppen met het aanbieden van behandelingen, terwijl mijn patiënt en/of zijn familie de hoop heeft gevestigd op de ‘alwetende dokters’? Dit zijn ongetwijfeld bekende vragen. Maar wie beslist dit eigenlijk? Wanneer is een behandeling ‘goed’?

In de hedendaagse maatschappij zijn termen als ‘positieve gezondheid’, ‘maakbaarheid’ en  ‘eigen regie’ erg belangrijke begrippen, die ook in de spreekkamer een steeds grotere rol spelen. Hoe spelen deze begrippen een rol als het gaat over diagnostiek en behandeling?  Moeten we ‘blijven scannen tot in het crematorium’ (om Bert Keizer te citeren)? De wensen van de patiënt en diens familie kunnen botsen met onze eigen normen een waarden. Wat is onze verantwoordelijkheid als christen-artsen in de laatste levensfase?

Juist in de laatste levensfase is…