Jaren geleden, toen ik nog in Amsterdam studeerde, was er een cursus genaamd Saline Solution. Het had iets van doen met NaCl 0,9% als een gezonde infuusvloeistof versus sterk zout (NaCl 3%) of geen zout (Gluc 5%). De internist in mij protesteert wel een beetje tegen de voorstelling alsof NaCl 0.9 nooit problemen oplevert en de laatstgenoemde infusievloeistoffen minder bruikbaar zouden zijn… En een solution, tja zo simpel blijkt het ook allemaal niet te werken. Maar toch!
De tijd daarna probeerde ik wel eens ruimte voor een spirituele anamnese te zoeken, maar zo’n ervaring had ik niet weer en eerlijk gezegd verwaterde mijn aandacht ervoor ook al snel. In mijn huidige werk heeft het wel weer mijn aandacht maar soms twijfel ik ook hoe ik zo’n gesprek aan moet pakken; welke woorden, welk moment? Op de poli bij jonge patienten met vermoeidheidsklachten of juist bij ouderen met multimorbiditeit, wanneer bespreek je zoiets dan? Bij het eerste (soms enige) contact? Ik signaleer best vaak dat symptomen ook kunnen voortvloeien uit de ervaring van laag zelfbeeld of leegte of zinloosheid, maar hoe vind ik tijd om daar agendatechnisch goed op te reageren?
Ik hoop er binnenkort weer nieuwe tools voor te vinden, nu bij de opvolger van saline solution: The Saline Process. Het gaat nog steeds over zout en biedt vooral handvatten voor het uitstralen van Jezus’ liefde naar patienten en het bespreekbaar maken van geloof.
Als CMF bestuur hebben we er een speerpunt van gemaakt om deze cursus in de komende jaren herhaaldelijk aan te bieden op verschillende plekken in het land om steeds weer artsen en studenten toe te rusten om hun geloof handen en voeten te geven in hun dagelijks werk.